„ Zima wokół nas ” to zimowa wystawa prac plastycznych przygotowana przez dzieci z Przedszkola Miejskiego Nr 8, która prezentowana była w Galerii Małego Artysty w Chełmskiej Bibliotece Pedagogicznej. Plastyczne arcydzieła dzieci powstawały podczas różnorodnych zajęć dydaktycznych w przedszkolu. Na wystawie można było obejrzeć efekty pracy małych artystów.
Kształtowanie kompetencji w placówce przedszkolnej ma wyjątkowy charakter. Z jednej strony ma na celu wyposażenie dziecka w odpowiednią wiedzę, a z drugiej – dostarczenie okazji, które pozwolą wyrobić w nim odpowiednie nawyki i zdobyć umiejętności praktyczne, a także przez działanie umożliwią kształtowanie odpowiednich postaw. Na tym etapie rozwojowym i edukacyjnym na szczególną uwagę zasługują zatem: modelowanie, naśladowanie pozytywnych wzorców, świadome tworzenie sytuacji pozwalających na aktywne uczestnictwo, odczuwanie i eksplorację dostępnej przestrzeni z zastosowaniem zasad indywidualnego podejścia do każdego dziecka. Proces kształtowania i rozwijania kompetencji kluczowych trwa przez całe życie, a jego instytucjonalnym początkiem jest uczestnictwo dziecka w różnych formach edukacji przedszkolnej.
Wyróżnia się 8 kompetencji kluczowych:
– kompetencje w zakresie czytania i pisania
– kompetencje językowe
– kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii
– kompetencje cyfrowe
– kompetencje osobiste i społeczne
– kompetencje obywatelskie
– kompetencje w zakresie przedsiębiorczości
– kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej
Kompetencje cyfrowe
Dziecko w wieku przedszkolnym stopniowo i pod kontrolą wprowadzane jest
w przestrzeń wirtualną, przez co zyskuje możliwość rozwijania wszystkich pozostałych kompetencji kluczowych. Podstawa programowa zachęca do umożliwienia dziecku podejmowania samodzielnej aktywności poznawczej,
w tym z wykorzystaniem nowoczesnych technologii.
DZIAŁANIA PRZEDSZKOLA
W codziennej pracy:
– wykorzystywane są narzędzia TIK (np. magnetofon, rzutnik, laptop, tablica interaktywna )
– wykorzystywanie Internetu – oglądanie prezentacji i filmów edukacyjnych,
– Kodowanie na dywanie. Dzięki zadaniom z kodowania nauka matematyki, informatyki staje się prosta, kolorowa i interesująca, poznawana w zabawie i w działaniu przekształca się w przygodę.
Zabawy z kubeczkami na macie służą do zorganizowania różnego rodzaju aktywności: memory, sudoku, a także do tworzenia kodów z warunkami, algorytmów. Dzięki zabawom z kodowania rozwijamy kreatywne i logiczne myślenie, ćwiczymy samodzielność dzieci, poszerzamy wyobraźnię, przygotowujemy do nauki programowania.
Celem zajęć jest:
– doskonalenie orientacji przestrzennej,
– rozbudzanie zainteresowań programistycznych,
– doskonalenie myślenia abstrakcyjnego i logicznego,
– integracja
– współpraca w zespołach
– Robotyka – warsztaty z Akademią Młodych Naukowców
– zajęcia profilaktyczne – dziecko bezpieczne w sieci
OPRACOWAŁY : KATARZYNA STEFANIAK, ANETA DUDZIŃSKA
Zabawy rozwijające mowę oraz koordynację słuchowo – ruchową
Budzimy wiosnę
Przed rozpoczęciem zabawy rozmowa z dziećmi na temat wiosennych odgłosów różnych zwierząt.
Dzieci spacerują swobodnie po sali w rytmie dowolnej muzyki. Kiedy usłyszą nazwę zwierzęcia dzieci zaczynają poruszać się naśladując jego ruch oraz wydają odpowiednie odgłosy.
skowronek (tirli, tirli) – szybkie machanie rękami
bocian (kle, kle) – kroki z wysokim podnoszeniem kolan i powolnym machaniem rękami
żaba ( kum, kum, kum) – podskoki w przysiadzie
pszczoła (bzzi, bzzi, bzzi) – szybkie machanie dłońmi przysuniętymi do boków, częste
i szybkie zmiany kierunków poruszania się.
Kałuże
Do zabawy wykorzystujemy gazety, bębenek lub inny instrument.
Rozkładamy gazety po okręgu. Dzieci stają między nimi a następnie w rytmie bębenka przeskakują kałuże, tak aby na żadną nie nadepnąć. Podczas ćwiczenia należy pamiętać
o zmianie kierunku. W celu uatrakcyjnienia skoków dzieci mogą wypowiadać różne słowa (hop, chlup, bęc)
Cztery misie małe
Dzieci powtarzają treść wierszyka. Podczas recytacji klaszczą w dłonie lub uderzają dłońmi w uda. Czynności które wykonują misie ilustrowane są ruchem.
Cztery misie małe
bawić się dziś chciały.
Jak śpiewały?
– la, la, la!
Cztery misie małe
Jeść już bardzo chciały.
Jak wołały?
– mniam, mniam, mniam
Cztery misie małe
Na spacer iść chciały.
Jak chodziły?
– tup, tup, tup
Cztery misie małe
Już zmęczone całe.
Jak spały?
– mru, mru, mru
„Językowe rymowanki”
1. Piłka sama podskakuje,
Język piłkę naśladuje
– wyciągamy język do przodu i poruszamy nim w górę i w dół
2. Karuzela mknie wokoło,
Kręć językiem szybko w koło
– wyciągamy język do przodu i kręcimy nim wokół ust
3. Otwórz buźkę i zamykaj,
Tak jak pyszczkiem robi rybka
– wysuwamy wargi do przodu zaokrąglając je w kształt litery „o” i poruszamy ustami
4. Dotknij swym językiem nosa
By nie siadła na nim osa
– wysuwamy mocno język do przodu i próbujemy jego końcem dotknąć nosa
5. Możesz krówkę naśladować,
Wyjąć język i go schować
– wyciągamy i chowamy język
6. Choć nie robi się już tego,
Język mlaska na całego!
– naśladujemy odgłosy mlaskania
7. Masz swój język bardzo giętki
Możesz czyścic nim swe zęby
– czyścimy językiem zęby od strony wewnętrznej i zewnętrznej
8. Chce mamusia dostać buzi,
A więc cmoknąć każdy musi.
– naśladujemy odgłosy cmokania
9. Konik tupie kopytami,
My klaskamy językami.
– „przyklejamy język do górnego podniebienia, odrywamy go swobodnie uderzając nim o dolne podniebienie
10. Trąbę piękną ma pan słonik,
Język zwija się w rulonik
– wewnątrz buzi zwijamy język w rulonik i wysuwamy go przez lekko zaciśnięte usta
Zabawy polecają pani Ela i pani Kasia z grupy Pyzusie
Dzień Babci i Dziadka to jedno z tych wydarzeń rodzinnych organizowanych w przedszkolu, które wzrusza najbardziej. Jest to piękna uroczystość, mocno przeżywana przez dzieci, rodziców, a najbardziej samych dziadków. Celebrując to święto, pokazujemy dzieciom, jak ważni są dziadkowie w naszym życiu, że doceniamy ich miłość, codzienną życzliwość, czas, spokój i cierpliwość. Chcąc nie zawieść swoich drogich wnucząt, dziadkowie mobilizują wszystkie siły, żeby być obecnymi na uroczystości, przyjeżdżają z różnych zakątków Polski, a nawet zza granicy. Wzruszenie jest widoczne na ich twarzach już od momentu przekroczenia progu przedszkola. Zawsze eleganccy, podkreślający ubiorem charakter wydarzenia. Tak było też w Przedszkolu Miejskim nr 8 w Chełmie. „Moja Babcia i mój Dziadek to wspaniali są Dziadkowie” – tymi słowami rozpoczynaliśmy uroczystości związane ze Świętem Dziadków. Na początku przypomniano jak ważną rolę w życiu każdego dziecka pełnią dziadkowie. Jak tradycja nakazuje bal dla dziadków rozpoczął się Polonezem. Każda z grup przygotowała własną część artystyczną, na którą licznie przybyli dziadkowie i babcie. Mali i duzi przedstawili swój program artystyczny, w którym pokazali swoje umiejętności muzyczne, taneczne, teatralne oraz recytatorskie. Dumni dziadkowie ze wzruszeniem podziwiali występy swoich milusińskich, a przedszkolaki odważnie i bez tremy reprezentowały swoje umiejętności. Śpiewały piosenki, tańczyły, recytowały wierszyki, zamieniały się w aktorów. Skrzaty przygotowały „Karnawałowe zabawy z dziadkami“, Pyzusie „Zimowy koncert“, Odkrywcy montaż muzyczno – słowny „Babciu i Dziadku kochamy Was“, Artyści „Świąteczne Niespodzianki“. Były tańce, które przypomniały dziadkom im młodzieńcze lata. Poznały zabawę paluszkową o rodzinie i uczyły się tworzyć zdrobnienia. Opowiadały o swoich dziadkach, ich imionach, upodobaniach, wyglądzie. Poznawały zabawy z czasów dziadków: Goście byli poruszeni. W oczach niektórych można było dostrzec łzę wzruszenia…. Występy dzieci zostały nagrodzone gromkimi brawami. Kolejną niespodzianką były własnoręcznie wykonane laurki i prezenty. Były przygotowane korale, ramki na zdjęcia, pamiątkowe serca.
Przedszkolaki rysowały też portrety swoich najbliższych i podpisywały imieniem babci i dziadka. Ukochanym babciom i dziadkom dziękowano za cierpliwość, opiekę i czas, jaki poświęcają swoim wnuczętom oraz za ogrom bezinteresownej miłości. Następnie złożono życzenia dużo zdrowia oraz tego aby wnuczęta dostarczały powodów do dumy i radosnego uśmiechu. Przedszkolaki doskonale wiedziały, jak należy przyjąć gości. Przełamywały lęk przed występami publicznymi podczas prezentowania przedstawienia dla dziadków i bawiły się razem z dziadkami. Spotkania miały również na celu nauczenie dzieci okazywania szacunku wobec osób starszych.
Na koniec wszyscy rozkoszowali się pysznymi ciastami i słodyczami przygotowanymi przez rodziców. Spotkania przebiegły w miłej i serdecznej atmosferze. Za rok znów się tu spotkamy… Był to dzień niezwykły, nie tylko dla dzieci, ale także dla zaproszonych gości, dzień pełen wzruszeń, uśmiechów, radości.
Relację przygotowały: Bożena Komenda i Aneta Dudzińska
Warunki życia współczesnej rodziny sprawiają, że coraz mniej czasu rodzice i dzieci spędzają
razem przy wspólnej zabawie. Dorośli zaabsorbowani pracą zawodową i obowiązkami domowymi często wykorzystują telewizję i komputer jako sposób na zajęcie dzieci. Odpowiednio dobrane programy mogą być niewątpliwie cennym źródłem wiedzy o świecie. Wymaga to jednak aktywnego udziału dorosłego jako selekcjonera i komentatora przekazywanych treści. Dzieci często oglądają telewizję kilka godzin dziennie,
a komputerowe gry i bajki dostarczają wzorów przemocy. Także forma przekazu –głośna muzyka, szybko zmieniające się obrazy, nie sprzyja rozwijaniu wrażliwości, wyobraźni
i refleksyjności dzieci. Wydaje się, że w wielu rodzinach telewizor i komputer zastąpił jeden
z najbardziej cennych sposobów spędzania czasu, jakim jest czytanie dzieciom książek. Pewne nadzieje na poprawę tego stanu budzi pojawienie się na naszym rynku dużej liczby pięknych i cennych pozycji wydawniczych. Ładna, kolorowa książka, bogato ilustrowana przyciąga oko dziecka i dorosłego, zachęca do sięgnięcia po nią i przeczytania.
Dlaczego książka?
Książka dostarcza wiedzy o świecie, systematyzuje i uczy myślenia. Prowadzi do pojawiania się twórczego stosunku do otoczenia. Dzieje się tak od najwcześniejszych lat życia dziecka dzięki rodzicom, którzy są łącznikiem między nim a książką. Rodzice dostarczają dziecku tworzywa, jakim jest odpowiednia do wieku lektura, zachęcają do czynnego oglądania, opowiadania. W miarę dorastania dziecka kształtują się coraz bardziej złożone formy poznania (myślenie przyczynowo – skutkowe, krytycyzm, twórcza wyobraźnia).
Aby dziecko mogło korzystać z książki w sposób twórczy, trzeba pomóc mu w dochodzeniu do samodzielnego wyboru tekstu, zachęcić do stawiania pytań i dzielenia się wrażeniami.
W ten sposób rodzice i dzieci stają się aktywnymi partnerami podczas czytania, co sprawia im przyjemność i daje satysfakcję. Ponadto, dziecku zapewnia poczucie bezpieczeństwa
i emocjonalnej bliskości z matką i ojcem. Początkowo źródłem przeżyć emocjonalnych dla dziecka jest sytuacja czytania, a dopiero w dalszej kolejności źródłem przeżyć staje się treść czytanej książki.
Jaka książka dla dziecka?
Dla uzyskania pożądanych efektów wychowawczych ważny jest starannie przemyślany dobór książek do czytania, w zależności od wieku dziecka i jego rozwoju. Przede wszystkim książka powinna być dla dziecka ciekawa, zrozumiała, zgodna z jego zainteresowaniami. Tematyka może być wspólna dla dzieci młodszych i starszych, ale o różnym stopniu trudności. Szata graficzna powinna przyciągać wzrok i uwagę. Książki dla dzieci najmłodszych powinny mieć twarde okładki, nie muszą mieć dużo tekstu, mogą być przeznaczone do rozpoznawania przedmiotów, nazywania ich i opowiadania o czynnościach z nimi związanych. Treść powinna być bliska codziennemu doświadczeniu dziecka. Następnie mogą się pojawiać proste, krótkie opowiastki, historyjki stanowiące całość. Dorosły może czytać podpisy pod nimi lub je opowiadać i zachęcać dziecko do samodzielnego mówienia o tym, co widzi
i o tym, czego się domyśla. Kolejnym stopniem wtajemniczenia mogą być książki, w których dziecko jest aktywnym twórcą dalszej części historyjki. Dobrym zajęciem rozwijającym dziecięcą wyobraźnię, pamięć i chęć aktywnego działania są wiersze i piosenki, a także wyliczanki i zabawy paluszkowe. Ich forma odpowiada szczególnej wyobraźni dzieci na rytm, rym i melodię. Innym typem lektury, ważnym przede wszystkim dla rozwoju systemu wartości i kształtowania pojęć moralnych, jest tajemniczy świat baśni. Dzięki niemu dziecko odkrywa pojęcie dobra i zła, winy i kary oraz zadośćuczynienia i nagrody. Poprzez identyfikację z baśniowym bohaterem może zaspokajać własne potrzeby, doznawać różnych uczuć. Baśnie rozwijają wyobraźnię, umiejętności opowiadania i twórczość plastyczną. Rolą dorosłego jest z jednej strony stworzenie odpowiedniego klimatu bliskiego jej treści, z drugiej współuczestniczenie w przeżywaniu dziecka, danie mu wsparcia uczuciowego, płynącego
z bliskiego i ciepłego kontaktu. Oprócz tradycyjnie znanych baśni Andersena czy braci Grimm zachęcamy do czytania polskich baśni ludowych i innych krajów. Oprócz wartości wspólnych wszystkim baśniom zawierają one specyficzne dla danego narodu pierwiastki kulturowe oraz językowe. Inne formy książkowe, z jakimi obcuje dziecko, to powieść dla dzieci, komiks a także książki przyrodnicze, historyczne, techniczne oraz encyklopedie. Należy pamiętać także o czasopismach dla dzieci, których urozmaicona treść i forma zawiera dodatkowo gry i zabawy umysłowe, takie jak: rebusy, zagadki, krzyżówki.
Oto kilka rad praktycznych:
1. Od najmłodszych lat dziecka twórzmy dobrą atmosferę dla wspólnego czytania. Nawet, jeśli nasze dziecko opanowało już umiejętność czytania, nie pozostawiajmy go samotnie
z książką, gdy zgłasza potrzebę przeczytania mu czegoś.
2. Oprócz czytania w dowolnym momencie dnia, warto mieć stały czas przeznaczony na ten cel – np. przed snem.
3. Czytajmy naraz niewielkie całości lub część większej całości. Pozwoli to dziecku na lepsze zrozumienie i przeżycie utworu.
4. Pozwólmy dziecku wielokrotnie wracać do tej samej książki. Zdobywa ono w ten sposób doświadczenie powtarzalności zdarzenia, treści, towarzyszące mu uczucia. Ćwiczy pamięć.
5. Wyjaśniajmy znaczenie trudniejszych terminów.
6. Podtrzymujmy zapoczątkowany przez dziecko dialog na temat tego, o czym czytamy, pojedynczych wątków lub swobodnych skojarzeń.
7. Jeśli dziecko przerywa nam czytanie, by porozmawiać na temat związany z lekturą, rozwijajmy temat rozmowy spokojnie i w miarę potrzeby powróćmy do czytania.
8. Jeżeli dziecko przerywa nasze czytanie i zajmuje się czymś innym, ustalmy z nim, czy rzeczywiście chce słuchać.
9. Rozmawiajmy z dzieckiem o czytanym utworze, ale bez natrętnego dydaktyzmu.
Mamy nadzieję, że tych kilka refleksji uświadomi rodzicom, że mimo „zabiegania” można poświęcić więcej uwagi dziecku. Rodzice mogą odkryć, jak wiele radości sprawia wspólnie czytana bajka, czas spędzony razem, a nie obok siebie. Maluch siedzący na kolanach mamy czy taty czuje się kochany, potrzebny i ważny. Po prostu – szczęśliwy. Wykształcenie u dzieci samodzielności, umiejętnego radzenia sobie w różnych sytuacjach życiowych
i przewidywania własnych reakcji oraz zachowań, stanowi potrzebę rozwojową, jedno
z najważniejszych zadań wychowawczych i odnosi się do podejmowania prób, gromadzenia licznych doświadczeń, rozwijania swoich możliwości, umiejętności, co prowadzi do poznania siebie, swojej wyjątkowości i wykształcenia tożsamości oraz charakter
Proponuje pani Bożenka z grupy Skrzatów
Prawdziwy Młody Odkrywca zawsze przestrzega podstawowych zasad zachowania się na łonie natury. Zasady te służą przede wszystkim Twojemu bezpieczeństwu.
Oto kilka zasad zachowania się podczas zimowego odpoczynku:
– Zawsze słuchaj starszych rozmawiaj i pamiętaj o bezpieczeństwie i zasadach jakie panują podczas zabawy na śniegu!
– Zawsze bądź pod opieką osoby dorosłej!
– Na sankach zjeżdżaj nogami skierowanymi do przodu i najlepiej na niewielkiej gładkiej górce, bez drzew i krzewów w dobrze widocznym miejscu.
– Nie zjeżdżaj z górki na ulicę i w jej pobliżu!
– Nie wchodź bez opieki dorosłych na zamarznięte rzeki, jeziora!
– Nie ślizgaj się na chodniku i jezdni!
– Na łyżwach jeździmy tylko na specjalnie przygotowanym lodowisku!
– Nigdy nie celuj śnieżkami w twarz drugiej osoby oraz w jadące samochody! O wypadek nie trudno!
– Uważaj na sople zwisające z dachów!
– Zadbaj o odpowiednie ubranie na zimowe zabawy – rękawiczki, czapka, szalik, spodnie są z nieprzemakalnego materiału!
– Nie siedzimy cały dzień przed telewizorem, bo przecież zimowy ruch to zdrowie!
Życzymy dobrej i bezpiecznej zabawy
Zimowo- karnawałowe zabawy z dziećmi
Każda zabawa karnawałowa to m.in. konkurs na najciekawszy strój, tańce, słodki poczęstunek i mnóstwo zabaw i konkursów, które urozmaicają wspólnie spędzony czas. W niniejszym artykule podamy pomysły różnych grupowych aktywności, które zawsze się sprawdzają.
1. Zabawy z balonami
Taniec z balonem – bardzo znana zabawa, ale nie może jej zabraknąć na żadnej imprezie karnawałowej. Podczas tańca dzieci w parach mogą trzymać balon głowami, brzuchami, kolanami… Dużo jest przy tym śmiechu. Poza tym, można zabawę urozmaicić wprowadzając nagrody dla zwycięzców, którym nie spadnie balon na ziemię.
2. Zabawy z cukierkami
• Bardzo ciekawą zabawą jest bitwa o cukierki. Zawiązujemy dzieciom oczy, a ich zadaniem jest (po kolei, aby sobie nawzajem nie przeszkadzały) znaleźć cukierki, które są rozłożone na środku pokoju. Dzieci muszą się tutaj wykazać opanowaniem oraz dobrą orientacją w przestrzeni, aby nie zgubić drogi.
• Lubianą zabawą karnawałową, która jest również tradycją podczas wszystkich zabaw Halloween jest jedzenie jabłek bez użycia rąk, które pływają w misce z wodą. W Polsce częściej używa się wersji, w której jabłka wiszą na sznurkach. Trudna zabawa, dlatego maluchom jabłka możemy czymś zastąpić (flipsy, jabłka suszone, cukierki)
3. Konkursy
Na zabawach karnawałowych sprawdzają się proste zabawy i konkursy, które nie wymagają poznawania dużej ilości zasad, gdyż dzieci w emocjach mają mniejsze możliwości skupienia uwagi i skoncentrowania. Zabawy muszą być ciekawe, śmieszne i zawierać w sobie element rywalizacji. Stąd bardzo sprawdzają się konkursy takie jak:
• kalambury
• taniec na gazecie
• biegi z jajkiem na łyżeczce
• zagadki
Babcia i dziadek to najważniejsze po rodzicach osoby w życiu dziecka. Ich rola nie powinna ograniczać się tylko do funkcji usługowej. Są oni potrzebni w rozwoju malucha, a ich życiowy bagaż, znacznie większy niż rodziców, sprawia że międzypokoleniowy przekaz staje się bogaty. To babcia i dziadek przekazują dziecku wszystkie domowe tradycje, opowiadają rodzinne historie, a tym samym umacniają rodzinne więzi dziecka.
Rola dziadków w życiu dziecka
Odpowiedzialność za wychowanie dziecka głównie ponoszą rodzice. Istotne jest więc, aby współpracowali oni mądrze z dziadkami, wyznaczając granice i zasady wychowania dziecka. Nie krytykuj dziadków, że zbytnio pobłażają dzieciom. Tak działo się od pokoleń i wszyscy wiemy, że ich zadaniem jest dać wnuczkom dużo ciepła, miłości i opieki. Cierpliwość babci i dziadka jest niezastąpiona. To oni mają czas wysłuchać malucha. Prawie zawsze znajdują czas na zabawę, uczą go poznawać pierwsze literki i liczyć do dziesięciu.
Za co dzieci kochają dziadków?
Prawie dla wszystkich dzieci babcia i dziadek to szczęśliwe i beztroskie dzieciństwo. To czas zabawy i jedzenia słodyczy. W ramionach babci dziecko może się wypłakać i zdradzić na ucho najbardziej sekretne rzeczy. Dlaczego tak jest? Babcia i dziadek zawsze mają czas dla dziecka. Są dobrymi słuchaczami, a w chwili dziecięcych niepowodzeń pocieszycielami. Gdy mieszkają daleko, odwiedziny ograniczają się do uroczystości rodzinnych, świąt i wakacji. Te miłe okazje utrwalają w dziecku przyjemne wspomnienia.
Ruch to najlepsza, naturalna metoda na dobre samopoczucie. Aktywność fizyczna pomaga utrzymać w lepszej kondycji ciało i umysł. Im szybciej zadbamy o ruch dziecka,
tym lepiej. Szczególną i istotną formą aktywności fizycznej dzieci są gry i zabawy ruchowe. Podnoszą one m. in. stan zdrowotny organizmu, wzmagają ogólny rozwój, rozwijają sprawność fizyczną, stwarzają najlepsze warunki dla czynnego wypoczynku, wyrabiają pożądane cechy charakteru. Odpowiedni dobór zabaw, ich tematyka i sposób przeprowadzenia wpływa na kształtowanie postawy w różny sposób i w różnym zakresie.
W niektórych zabawach i grach wykorzystujemy ilość powtórzeń w danej pozycji, w innych precyzję i dokładność wykonania pojedynczego ćwiczenia. Naturalny sposób ruchu zawarty w zabawach i grach, ukierunkowany określonym tematem pozwala w sposób prosty i efektywny kształtować postawy. Poprzez gry i zabawy ruchowe kształtujemy postawę ogólną, harmonię ruchu, elastyczność oraz elegancję. Stosując w zabawach i grach ćwiczenia korekcyjne niwelujemy wady postawy i zapobiegamy ich tworzeniu się, czyli działamy profilaktycznie. Nasze działanie odnosić się może do początkowego okresu leczenia wad postawy, a głównie skrzywień i skolioz. Wielorakie i urozmaicone wieloma różnymi ćwiczeniami gry i zabawy powinny być stosowane bardzo szeroko w przedszkolu i w klasach początkowych, gdyż oddziałują na postawę ciała dziecka profilaktycznie, przygotowują organizm do prawidłowego rozwoju, sprawności fizycznej i dorosłego życia. W korekcji wad postaw zabawy i gry ruchowe powinny zajmować szczególne miejsce. Korekcja wad postawy jest niestety procesem długotrwałym. Prowadzenie zajęć w formie ścisłej, zwłaszcza w grupach dzieci młodszych powoduje zmęczenie, znużenie i brak zainteresowań korektywą. Zajęcia gimnastyki korekcyjnej stają się wtedy ciężkim, narzuconym przez dorosłych obowiązkiem. Wprowadzenie zabaw i gier ruchowych dostosowanych do potrzeb gimnastyki korekcyjnej w znacznym stopniu uatrakcyjnia zajęcia i mobilizuje ćwiczących do większego wysiłku. Odpowiedni poziom aktywności ruchowej, stymuluje rozwój fizyczny, motoryczny, intelektualny i psychospołeczny. Prawidłowa postawa nie jest tylko ładnym wyglądem, ale to jest przede wszystkim brak problemów bólowych w przyszłości. Ruch dostarcza wielu pozytywnych efektów zdrowotnych np. redukuje nadmierną masę ciała, poprawa struktury kości, wzrost siły mięśni, a także poprawia odporność organizmu i jego wytrzymałość. Również sprzyja koncentracji uwagi. Sprawia, że jesteśmy mniej nadpobudliwi. Dzieci, które spędzają aktywnie czas na powietrzu lepiej śpią, mają lepszy apetyt i samopoczucie.
Ruch jest dla dziecka nieodzownym czynnikiem gwarantującym prawidłowy rozwój organizmu. Ma on znaczenie wszechstronnego bodźca rozwojowego nie tylko pod względem fizycznym, ale i psychicznym.
artykuł opracowała pani Anna Fidler- Trus z grupy Odkrywców
W dniu 06 stycznia 2019 roku, przypadającym na niedzielę, grupa „Odkrywców” w Parafii pw. Świętego Ducha uczestniczyła w uroczystości Objawienia Pańskiego – święta Trzech Króli.
W towarzystwie najbliższych: rodziców, rodzeństwa, babć i dziadków, pań: dyrektora przedszkola Barbary Foryt, nauczycielek: Anety Rul vel Sochacz i Anny Fidler – Trus, dzieci w roli aktorów zaprezentowały program recytatorsko – wokalny.
Wspólne kolędowanie, radosne śpiewy, zaangażowana jest cała społeczność przedszkolna. To tradycja, co roku obchodzona podczas świąt Bożego Narodzenia, praktykowana w naszym przedszkolu.
Zaprezentowane „Jasełka” cytując słowa ks. proboszcza Andrzeja J. Pyter „przypominały wszystkim, jak Pan Bóg się narodził”. Jasełka zwane widowiskiem o Bożym Narodzeniu wywodzą się od staropolskiego słowa jasło oznaczającego – żłób, a także Szopkę Betlejemską. W niej narodził się Jezus. Jest symbolem nas samych. Jesteśmy jak stajenka, w której nie zawsze jest czysto, w której dobro przeplata się ze złem. Jednak to właśnie do stajenki, a więc i do nas, zwykłych ludzi, przychodzi Jezus, rozświetla nasze życie i daje nam nadzieję, miłość i wiarę. Bóg rodzi się w nas!
Dzięki „wystawianiu” Jasełek w kościele, dzieci mają możliwość do podtrzymywania corocznego „rytuału”, który posiada wyjątkową moc. Moc zbliżania, jednoczenia i wybaczania. To dobry moment, aby przypomnieć, skąd wzięły się nasze ulubione zwyczaje i tradycje. Podsumowaniem występu grupy pięciolatków były życzenia od pani dyrektor dla wszystkich uczestników mszy świętej.
Wystąpienie Dzieci w kościele, było wstępem do rozpoczęcia Orszaku Trzech Króli. Przedsięwzięcia należącego do największych ulicznych Jasełek na świecie. W naszym mieście również odbywającym się co roku, do których wzięcia udziału zapraszał proboszcz.
relację przygotowała pani Anetka Rul vel Sochacz
