Klub Młodego Odkrywcy „Pchełki” Centrum Nauki Kopernik działa w naszym przedszkolu już ponad 7 lat. Naszym celem jest zachęcanie dzieci do samodzielnego odkrywania świata i jego tajemnic, eksperymentowania, stawiania śmiałych hipotez i ich weryfikowania. Taki sposób zdobywania wiedzy i nowych umiejętności jest łatwy i przyjemny dla dzieci oraz nauczycieli. Nie o wiedzę tu jednak tylko chodzi, ale odwagę, otwartość, chęć działania, poznawania i uczenia się. Nasi klubowicze napawają nas dumą. Są kreatywni, śmiali, chętnie podejmują nowe wyzwania. Wśród nich są wybitne perełki, które swoją pasję odkrywania i eksperymentowania przeniosły  z przedszkola do domu. Oto przykład- Filip z grupy Artystów ( starszych „Pchełek”) i jego „butelkowy neon”. Gratulujemy pomysłu, życzymy dalszych sukcesów.

Dziękujemy naszym najstarszym klubowiczom za 4 (  a nawet 5) lat wspólnego eksperymentowania. Zapewne usłyszymy jeszcze o Was wielokrotnie. Jesteśmy przekonane, że wśród Was są przyszli wybitni naukowcy i wielcy odkrywcy. Dziękujemy Rodzicom za wsparcie przy realizacji działań w ramach KMO. 

Panie z przedszkola- opiekunki KMO „Pchełki”

Pierwsze tygodnie w szkole, nowe osoby, obowiązki… To duży stres dla dziecka     

 RODZICU- ułatw mu dobry start!        

Pierwszy dzwonek dla każdego dziecka oznacza obawy, stres, ale jednocześnie chwile ekscytacji przed nieznanym. Nic dziwnego, że się denerwuje. Kilka godzin dziennie będzie przebywało w nowym miejscu, miało nowych kolegów, obowiązki. Dla pierwszoklasisty pójście do szkoły to prawdziwa rewolucja. Już nie będzie jak w przedszkolu. Początki w szkole, wchodzenie w nową rzeczywistość, pierwsze sukcesy i porażki są bardzo ważne. Mogą zmotywować i dodać pewności siebie lub zniechęcić do szkoły i nauki. W tym czasie dziecko potrzebuje uwagi i wsparcia.

Im więcej pierwszoklasista będzie wiedział o szkole, tym bezpieczniej i swobodniej się w niej poczuje. Jeśli jest taka możliwość, przed rozpoczęciem roku wybierz się z dzieckiem do budynku szkoły. Pokaż mu klasę, szatnię, korytarz, łazienkę itp. A jeśli nie możecie wejść do budynku, pospacerujcie w okolicy, wejdźcie na boisko. Wówczas wielki gmach nie będzie tak bardzo przerażający dla smyka. Zapoznaj go też z drogą do szkoły, którą będzie codziennie przemierzać. Może szkoła twojej pociechy to ta sama, w której uczyli się mama lub tata? Opowiedz o miłych chwilach w niej spędzonych. Pokaż swoje zdjęcia z pierwszej klasy.

Opowiadaj, jak wyglądają lekcje, czego będą dotyczyć, że będą też inne, starsze dzieci itp. Wytłumacz, jak wygląda system oceniania, np. co oznacza słoneczko, chmurka, radosna czy smutna buźka. Zaznacz, że chmurka, smutna buzia to nie kara, ale informacja, że trochę więcej trzeba się uczyć. Uprzedź, że podczas lekcji trzeba grzecznie siedzieć w ławce, nie można biegać po sali, zmieniać miejsca. Podkreśl, że należy słuchać nauczyciela.
Od samego początku staraj się przedstawiać szkołę w pozytywnym świetle. Smyk musi poczuć, że to przyjazne i bezpieczne miejsce. Nigdy nie strasz, np. mówiąc „w szkole się za ciebie wezmą…”, „w szkole to dopiero zobaczysz…” itp. Obserwuj dziecko, pytaj, co mu się podoba.
Dziecko nie powinno kojarzyć szkoły i nauki z przymusem, przykrym obowiązkiem. Od początku mów o fascynujących rzeczach, jakich dziecko może doświadczyć. Np. że pozna nowe literki, cyferki i za kilka miesięcy samo będzie mogło przeczytać książkę, policzyć pieniądze i zapłacić w sklepie. Perspektywa zdobycia nowych umiejętności zwykle rozbudza dziecięcy entuzjazm i pasję.
Pierwszoklasista musi pewne rzeczy wykonywać sam, np. wiązać sznurowadła, przebrać się na zajęcia sportowe, radzić sobie w toalecie itp. Nie wyręczaj go w codziennych czynnościach. A gdy coś jeszcze dobrze mu nie wychodzi, nie okazuj zniecierpliwienia. Nie mów „przecież już tyle razy ci pokazywałam, jak to zrobić”. Raczej spokojnie zachęcaj, by spróbował jeszcze raz. Samodzielność to też pakowanie rzeczy do szkoły, odrabianie pracy domowej, noszenie tornistra itp. Pozwól smykowi, by sam to robił. A wieczorem dyskretnie skontroluj, czy dziecko zapakowało potrzebne przybory, zeszyty, odrobiło zadania.
Już na etapie kupowania wyprawki do szkoły, pozwól dziecku decydować, jakie przybory i materiały szkolne kupić. Niech samo wybierze piórnik, kredki, długopisy czy zeszyty (ulubiony bohater na okładce ma duże znaczenie i może być dodatkową motywacją do nauki). Pozwól w domu rozpakować rzeczy, niech pociecha sama ułoży je na biurku, półce. Zamiast podsuwać gotowe rozwiązania, np. przy odrabianiu zadań domowych, lepiej powiedz „pomyśl, jak się zastanowisz, sam na to wpadniesz”. Możesz przywołać sytuację, która naprowadzi dziecko na właściwe rozwiązanie.

Uczęszczanie do szkoły wiąże się z określonym harmonogramem dnia. Gdy maluch chodził już do przedszkola, łatwiej mu go zaakceptować. Przypominaj dziecku, o której godzinie będzie wstawać, iść do szkoły, wracać do domu, odrabiać lekcje i odpoczywać. Dziecko potrzebuje czasu, by przestawić się na szkolny rytm. Od końca sierpnia wprowadź szkolną porę rannego wstawania i chodzenia spać.
Do planu lekcji wpiszcie wspólnie zajęcia pozalekcyjne, jak np. czas na zabawę. Dziecko może ozdobić go rysunkami różnych zajęć. Pamiętaj, że siedmiolatek nie stanie się nagle wzorcowym uczniem, małym naukowcem. To nadal przede wszystkim dziecko, które chce się bawić! Potrzebuje przez zabawę poznawać świat, a także się zrelaksować. Zadbaj, by w nawale nowych, szkolnych obowiązków był zawsze czas na zabawę w domu i na dworze. Nie chowajcie zabawek do pudeł, piwnicy, bo na półce trzeba zrobić miejsce na książki i zeszyty. Niech twój pierwszoklasista sam zdecyduje, kiedy odstawić zabawki.
Kilkulatek zwykle chętnie podejmuje nowe zadania, ale też łatwo się zniechęca, gdy coś mu nie wychodzi. Dlatego ważne jest, by go motywować. Dostrzeżenie i pochwalenie nawet najdrobniejszego sukcesu doda mu pewności siebie. Zachęci do kolejnych szkolnych wyzwań. Chwal za wysiłek, jaki wkłada w naukę, odrabianie lekcji, a nie oceny, które otrzyma. Smyk musi wiedzieć, że mama i tata w niego wierzą, zawsze mu pomogą.

Podpowiada pani Anetka Dudzińska z grupy Artystów

23 maja 2019 r. w Chełmie rozbłysło wiele młodych talentów. Odbył się VII Festiwal Przedszkolnych Talentów „Mały Leonardo – dziecko odkrywcą historii”. Wydarzenie wpisało się w obchody 100 rocznicy Odzyskania Niepodległości i 100 rocznicy powstania Chełmskiego Muzeum. Organizatorem było Przedszkole Miejskie Nr 8, Katedra Pedagogiki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Chełmie oraz Muzeum Ziemi Chełmskiej. Myśl przewodnia, która towarzyszyła nam podczas prezentacji artystycznych i warsztatów to:   „Żywa historia Chełma elementem naszej tożsamości narodowej i teraźniejszości”.
W każdym dziecku drzemie mały Leonardo, Leonardo da Vinci, człowiek o nieprzeciętnych talentach, nieposkromionych marzeniach, autor ponadczasowych wynalazków. Podczas Festiwalu, możliwe było przedstawienie wszelkich form wyrazu artystycznego, poczynając od piosenki, przez recytację, teatr, taniec, zaprezentowanie dorobku plastycznego – „Talent jest jak diament, który trzeba oszlifować”, każdy talent jest wyjątkowy. Celem i naczelną ideą przedsięwzięcia jest: promowanie młodych talentów, rozwój twórczej ekspresji, pobudzanie aktywności innowacyjnej, rozwijanie zainteresowań dzieci, promowanie alternatywnych form spędzania czasu wolnego. Na scenie zaprezentowały się dzieci o talentach muzycznych, tanecznych, aktorskich. Na holu mogliśmy podziwiać pracę przedszkolnych artystów – plastyków – „Nasze miasto pełne zabytków”. Jak Leonardo na nowo odkrywają historię, dawne i bardziej współczesne dzieje naszego miasta. Barwne prezentacje, spektakle, potwierdziły, że nasze miasto jest wyjątkowe, a jego dzieje są ściśle związane z losami naszej ojczyzny. Organizatorzy ponadto pragnęli zwrócić uwagę, że dziecięca pasja, zamiłowania prowadzą do kształtowania i rozwijania zainteresowań, talentu, geniuszu. Chętnie poznajemy, zgłębiamy tajemnice tego, co nas naprawdę interesuje i fascynuje, co kochamy. Dlatego warto od najmłodszych lat wspierać te zdolności dziecka, które sprawiają mu radość i dają satysfakcję. Festiwal daje możliwość zaprezentowania wyjątkowych młodych artystów i odkrywców, którzy swoim talentem zachwycają wszystkich.
Małych artystów gościł Instytut Neofilologii PWSZ. Podczas festiwalu prezentowały się utalentowane dzieci ze wszystkich chełmskich przedszkoli miejskich i niepublicznych. Podczas festiwalu panowała atmosfera świetnej zabawy, występy wzbudzały żywiołowy aplauz publiczności. Przed publicznością wystąpiło około 140 dzieci. Występy na scenie miały na celu umożliwienie przeglądu ekspresji artystycznych grup dziecięcych prezentujących marzycieli i odkrywców oraz stworzenie warunków sprzyjających zgodnej zabawie. Wszyscy uczestnicy wzięli udział w warsztatach plastycznych rozwijających zdolności i kreatywność poprzez twórcze działanie. Przedszkolaki odwiedziły kącik „muzealny” prowadzony przez kustosza muzeum, bawiły się w kodowanie na matach.
Na widowni obok przedszkolaków zasiedli pracownicy naukowi PWSZ, przedstawiciele Urzędu Miasta i Muzeum Chełmskiego, LSCDN, Kuratorium, dyrektorzy przedszkoli i rodzice.

Na wszystkich uczestników czekał też słodki poczęstunek w patio przygotowany przez wspaniałe mamusie z Przedszkola Miejskiego Nr 8 w Chełmie.

24 maja odbył się Dzień Młodego Naukowca w Centrum Lotniczym PWSZ w Depułtyczach pod patronatem Centrum Nauki Kopernik.Organizatorem było Przedszkole Miejskie Nr 8 w Chełmie – KMO „Pchełki” oraz Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie.
W trakcie festiwalu klubowicze zademonstrowali różne pomysły, rozwiązania problemów badawczych, samodzielnie przedstawiali eksperymenty, zdobywali nową wiedzę matematyczno-przyrodniczą. Na Święcie Nauki zaprezentowało się 16 klubów KMO, łącznie wzięło w nim udział ponad  600 przedszkolaków i uczniów ze szkół podstawowych i średnich – prawdziwe Święto Nauki.
Podczas obu festiwali młodzi marzyciele, odkrywcy potwierdzili swój ogromny potencjał, wiedzę, umiejętności, a przede wszystkim niezwykłe zaangażowanie w realizowaniu swoich pasji. Uczestnicy festiwali otrzymali pamiątkowe statuetki i dyplomy oraz drobne upominki od organizatorów. Imprezy festiwalowe to doskonała forma integracji społeczności przedszkolnej i studenckiej, zachęcająca do dalszej współpracy.
Festiwale odbyły się pod patronatem Rektora PWSZ w Chełmie prof. Arkadiusza Tofila, Prezydenta Miasta Chełm Jakuba Banaszka. Patronat medialny objęły: Radio BON TON oraz Super Tydzień Chełmski.

Relację przygotowała pani Bożena Komenda

Autorytet i pomoc rodzicielska jest niczym latarnia morska dla statku, by nie rozbił się o przybrzeżne skały,
w braku doświadczenia…                                                                                                                                                                       Janusz Homplewicz

Rodzice są dla swoich dzieci przewodnikami po świecie i jego zawiłych drogach. To zadaniem rodziców jest wskazywanie i wyjaśnianie: co jest dobre, a co złe, co właściwe, a co niepoprawne, co prawdziwe, a co fałszywe, co ważne, a co mniej istotne, co piękne, a co brzydkie. Na nich spoczywa obowiązek pomocy w oddzielaniu wartości od antywartości, sensu od bezsensu. Realizacja tych powinności jest niemożliwa bez autorytetu, gdyż pełni on rolę środka wychowawczego, który skłania dziecko, by przyjęło wartości, wzory i normy uznawane przez rodziców.
Słowo „autorytet” pochodzi od łacińskiego auctoritas, co oznacza powagę moralną, radę, ważność, znaczenie, wpływ i uznanie. Człowiek, który dzięki posiadanym cechom osobowościowym, przymiotom moralnym, kompetencjom w danym zakresie wpływa na kształtowanie się postaw, poglądów i sądów innych, określany jest mianem autorytetu.
Autorytet nie jest automatycznie przypisany roli rodzica, dlatego bycie mamą czy tatą nie jest równoznaczne z byciem autorytetem. Jednak należy podkreślić, że rodzicom przypisywany jest szczególny rodzaj autorytetu wynikający
z wyjątkowego charakteru relacji istniejących między rodzicami i dziećmi opartych na więzach krwi. Rodzice dają dzieciom życie, są ich pierwszymi i najważniejszymi opiekunami i wychowawcami. Stąd rodzicielski autorytet jest pierwotny. Rodzice mają władzę na dzieckiem po to, by wspierać dziecko w rozwoju, zaspokajać jego potrzeby, wskazywać, jak żyć. Są za niego odpowiedzialni. Rodzice budując swój autorytet, muszą być świadomi, że ich wiedza, doświadczenie i umiejętności przewyższają dziecko, ale do pewnego czasu. Bowiem ten dystans zmniejsza się wraz z wiekiem dziecka i jego dorastaniem. W miarę rozwoju dziecko poszerza krąg swoich doświadczeń i wiedzy, stąd zwykle autorytet rodziców słabnie. Jednak dziecko przez znaczny okres swojego życia jest zależne od rodziców i zdane na nich. Im więcej ważnych informacji, umiejętności przekażą rodzice w tym czasie, tym łatwiej będzie potomkowi odnaleźć się w świecie.Ważną kwestią w tym zakresie jest proces naśladownictwa i identyfikacji polegający na powtarzaniu czynności i zachowań osób dorosłych oraz ich cech indywidualnych przez dziecko. Dzięki temu ma ono ułatwione zadanie opanowywania określonych nawyków, sposobów zachowań, kształtowania postaw oraz przejmowania świata wartości uznawanego przez znaczące dla niego osoby. Konieczne staje się także uczenie posłuszeństwa, które wiąże się z wprowadzeniem hierarchii w relacje rodzice – dziecko, z umiejętnym dyscyplinowaniem dziecka i stawianiem mu wymagań oraz egzekwowaniem ich wypełniania, co kształtuje jego osobowość i charakter.
Rodzic z autorytetem jest konsekwentny i zdecydowany w swoim postępowaniu, co sprzyja poczuciu bezpieczeństwa. Daje swojemu dziecku miłość i ciepło, dlatego czuje się ono kochane i akceptowane, jest przekonane, że może polegać na swoim rodzicu. Autorytet szanuje godność dziecka, udziela mu wolności poglądu (respektuje jego opinię) i działania, ale stosownie do jego wieku i możliwości. Daje dziecku odpowiedni zakres swobody i indywidualności, stosując czytelne zasady i reguły. Umie rozmawiać z nim i słuchać. Rodzic potrafi również powiedzieć dziecku nie, gdy jego prośba jest nieodpowiednia. Traktuje je poważnie, nie stwarza sytuacji, w których czułoby się przegrane i poniżone. Wszystko to jest możliwe, gdy rodzic jest obecny i aktywny, czyli poświęca dziecku czas i uwagę. Warto też pamiętać, że rodzic wychowuje przede wszystkim swoją osobowością, czyli tym, kim jest.

Rodzice mają moc kochania i wychowywania.

Rodzic powinien być autorytetem dla swojego dziecka!

Z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca – 29 kwietnia dzieci z naszego przedszkola wzięły udział w warsztatach tanecznych prowadzonych przez instruktora tańca z MDK pana Jacka Gumiennego oraz tancerzy – absolwentów naszego przedszkola Kingę i Miłosza i ich kolegów. Dla dzieci w wieku przedszkolnym taniec jest formą aktywności przejawiającą się w określonej formie ruchowej, sposobem przeżywania i przekazywania emocji oraz fizycznego i duchowego wyrażenia siebie. Dziecko używając swego ciała w różnych sytuacjach nie tylko eksploruje je, ćwiczy i doskonali, ale również poznaje siebie i swoje otoczenie. Ćwiczenia ruchowo-taneczne zaspokajają nie tylko potrzeby ruchowe dziecka, ale także rozwijają szereg jego dyspozycji psychofizycznych jak spostrzegawczość, pamięć, koncentrację uwagi, szybką reakcję, koordynację wzrokowo-ruchową, orientację w schemacie własnego ciała i w przestrzeni. Aktywizują także ciało i umysł dziecka, rozwijają jego wyobraźnię, mobilizują do działania, łagodzą kompleksy, nieśmiałość i lęk, dostarczają nowych wrażeń i doświadczeń w zakresie komunikacji i współdziałania w grupie, wyrabiają dyscyplinę wewnętrzną, uczą świadomego panowania nad ruchem ciała. Ruch jest bardzo istotnym elementem w życiu człowieka, a szczególnie ważnym w życiu dzieci. Dzięki niemu mogą się one prawidłowo rozwijać zarówno fizycznie (ćwiczenie mięśni i ścięgien), jak i psychicznie (dotlenienie mózgu). Aktywność ruchowa pomaga również rozładowywać niespożyte zasoby energii. Podczas zajęć tanecznych dziecko nabywa umiejętności współdziałania w grupie, odnoszenia się z szacunkiem do kolegów i koleżanek. Poznaje formy grzecznościowe takie jak: proszenie do tańca, podziękowanie za taniec, wprowadzenie partnerki na parkiet i jej odprowadzenie. Tańcząc w parach dzieci uczą się podstawowych różnic dotyczących płci przeciwnej, jak na przykład: partner dowiaduje się, że jego partnerka jest słabsza fizycznie i wymaga delikatniejszego kontaktu podczas tańca niż w przypadku zabawy z chłopcami. Wiele małych dzieci często jest zamkniętych w sobie i boryka się z pierwszymi kompleksami, które utrudniają im swobodne zachowanie w grupie. Taniec stwarza możliwość przełamania tych barier, pomaga nawiązać i utrzymać kontakty między dziećmi. Dodatkowo, taniec do spokojnej muzyki o łagodnej linii melodycznej pełni funkcję relaksacyjną i uspokajającą. Podczas zajęć dzieci uczą się podstawowych kroków i figur tanecznych, które wykorzystywane są później w choreografii. Dzieci pracują także nad poprawną sylwetką, rozwojem słuchu i poczucia rytmu. Uczestnictwo w zajęciach pomaga przełamać lęk, nieśmiałość, podnosi poczucie własnej wartości, pozwala wyrazić uczucia i emocje, których dzieci czasem nie potrafią nazwać, a przede wszystkim, wywołuje wiele uśmiechu na buziach naszych przedszkolaków. Ważnym elementem zajęć jest też integracja i doskonalenie umiejętności współpracy w grupie. W czasie warsztatów miały możliwość wspólnie zatańczyć z prowadzącymi. Jak się okazało nasze dzieci są bardzo utalentowane tanecznie. Warsztaty zorganizowały nauczycielki Agata Szykuła i Bożena Komenda

                           .                                                 

W dniu 25.04.2019r. w ramach realizacji projektu badawczego „Na tropie historii – moje miasto 100 lat temu” odbyła się gra terenowa pt. „Historia zapisana nie tylko w murach”. Projekt pomysłu Klubu Młodego Odkrywcy „Pchełki” realizowany jest pod patronatem Muzeum Ziemi Chełmskiej im. Wiktora Ambroziewicza, Urzędu Miasta Chełm oraz PWSZ Chełm. Patronat medialny objęło Radio Bon Ton i Super Tydzień Chełmski. W grze terenowej wzięło udział 9 placówek oświatowych: Przedszkole Miejskie nr 2- KMO „Dwójeczka:, Przedszkole Miejskie nr 5 – KMO „Mali Odkrywcy”, Przedszkole Miejskie nr 6 – KMO „Ciekawe Jeżyki”, Przedszkole Miejskie nr 8 – KMO „Pchełki”, Przedszkole Miejskie nr 11 – KMO „Molekułki”, Przedszkole Miejskie nr 13 – KMO„ Bystrzaki z Trzynastki”, Przedszkole Miejskie nr 14 – KMO „Atomki” oraz szkoły podstawowe: Szkoła Podstawowa nr 4 – KMO „Tropiciele Nauki”, Szkoła Podstawowa nr 11 – KMO „Lupka”. Nad przebiegiem gry terenowej czuwała komisja, w składzie której był m.in. ekspert – historyk i regionalista – p. Zbigniew Lubaszewski, pracownicy muzeum, studenci z PWSZ, goście z LSCDN oraz redaktor Radia Bon Ton. Trasa gry terenowej przebiegała od Magistratu poprzez ulicę Lubelską, Dzwonnicę przy Bazylice Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, aż do Wysokiej Górki. Do gry przygotowano 14 stanowisk, przy których dzieci miały do wykonania różne zadania związane z historią Chełma i jego zabytkami. Zadania zostały przygotowane przez opiekunów KMO oraz ekspertów. Każda drużyna była zaopatrzona w plan Starówki i kartę zadań do zdobywania pieczątek potwierdzających wykonanie danego zadania. Wszyscy uczestnicy wytrwale przemierzali drogę od stanowiska do stanowiska, nawet ci najmłodsi klubowicze – 4-latki. Dzieci doskonale wykonywały przygotowane zadania, odpowiadały na pytania, rozwiązywały zagadki, quiz, rebus, układały puzzle, rozsypanki wyrazowe. Wykazały się między innymi spostrzegawczością, refleksem, umiejętnościami przeliczania, porównywania, segregowania, kodowania, a przede wszystkim wiedzą o zabytkach Chełma. O wyznaczonej porze wszystkie drużyny spotkały się pod Studnią, by podsumować zabawę i pochwalić się zdobytymi pieczątkami potwierdzającymi wykonanie zadań. Wśród przedszkolaków dominowały emocje – radość, duma i satysfakcja z osiągniętych celów. Grupy uczestniczące w grze terenowej otrzymały dyplomy oraz nagrody ufundowane przez muzeum. Dzieciom i dorosłym bardzo podobała się gra terenowa, wykonywanie zadań, dzielenie się wiedzą i zdobywanie nowych informacji. Kluby Młodego Odkrywcy podczas realizacji projektu stanęły przed dużym wyzwaniem poznawania warsztatu historyka, muzealnika, ale także umiejętności odczytywania mapy i orientacji w terenie. Projekt doskonale wpisuje się w ogólnopolskie obchody 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Ponadto sprzyja kształtowaniu postaw patriotycznych u najmłodszych poprzez badanie, odkrywanie historii własnego miasta, regionu. Dzieci zdobyły dowody, że losy „małej ojczyzny” są ściśle związane z dziejami Polski.

Relację przygotowała Katarzyna Wójcik- opiekun KMO „Pchełki”

Ucząc nasze pociechy wielkanocnych tradycji ze zdziwieniem dostrzeżemy, ile tkwi w nich uroku. Być może sami powrócimy pamięcią do czasów dzieciństwa, kiedy to wizyta z wielkanocnym koszyczkiem w kościele była wielką, uroczystą wyprawą, na którą czekało się z niecierpliwością już kilka tygodni wcześniej. Zaznajamiając malucha z wielkanocnymi tradycjami dbajmy o to, aby jeśli tylko to możliwe, zapoznawał się z nimi empirycznie. Nie ograniczajmy się jedynie do wizyty w kościele w Niedzielę Palmową, ale wspólnie z dzieckiem przygotujmy ozdobną palemkę. Podstawą niech będą gałązki wierzbowe, zebrane podczas wiosennego spaceru po lesie, które ozdobić można np. suszonymi kwiatkami, kolorowymi wstążkami itp. Wykonanie takiego egzemplarza nie tylko zagwarantuje jego niepowtarzalność, ale będzie też doskonałą okazją do wspólnego spędzenia czasu. W Wielką Sobotę przygotujcie razem świąteczny koszyczek. Koniecznie z wykonanymi wcześniej pisankami. Można je nie tylko malować, ale także wyskrobywać wzorki na zabarwionych cebulą skorupkach (propozycja dla starszych dzieci), wyklejać powierzchnię jajka kolorową włóczką, plasteliną lub nawet skrawkami materiałów. Jajka mogą mieć też przecież oczy i uszy – dlaczego więc nie wykonać całej pisankowej rodziny, która potem skryta pod białą serwetką powędruje w koszyczku na tradycyjne pokropienie wodą?
Tak zwany ,,Zajączek” nie jest może zamierzchłą polską tradycją wielkanocną, ale doskonale wpisuje się w zbiór zwyczajów ulubionych przez najmłodszych. Obecnie nie ogranicza się on tylko do ofiarowania pociechom prezentu, umieszczanego we wcześniej przygotowanych koszyczkach lub tzw. ,,gniazdkach”, ale urasta do rozmiarów wielkiej przygody, na którą dzieci czekają z niecierpliwością. Jest to mianowicie poszukiwanie jajek, które w poranek wielkanocny ukrył gdzieś Zajączek. Czasem poszukiwania odbywają się w przydomowym ogródku, niekiedy w najbliższym parku lub najczęściej – w pokoju dziecka. Każde czekoladowe jajko staje się własnością znalazcy. Często tradycyjne słodkie pisanki zastępowane są łakociami w różnorakich kształtach. Pamiętajmy, że najważniejsza dla naszych pociech jest nauka przez zabawę – a do tego każda okazja jest dobra. Jednocześnie, przekazując dzieciom tradycje i doświadczenie, uczymy się od nich szczerego zachwytu nad rzeczami najprostszymi, które przeżywane wspólnie, nabierają nowego sensu i znaczenia.                                       

Zachęca pani Anetka z grupy Artystów                                                                    

Każdego roku obchodzony jest na całym świecie Dzień Kobiet. W tym dniu w sposób szczególny podkreślane jest znaczenie oraz wartość każdej Kobiety w życiu codziennym. W naszym przedszkolu nie mogło zabraknąć chwil na świętowanie tego Dnia, a właściwe Dni Kobiet.  Już 7 marca od samego rana widać było, iż to dzień wyjątkowy…powitało nas piękne słońce, za oknem było słychać wiosenny śpiew ptaków. Od najmłodszych 3 letnich dam z grupy Skrzatów, aż do najdostojniejszych jubilatek emerytek, które zostały zaproszone na uroczystość, wszystkie Panie były pięknie, odświętnie ubrane, wiosennie umalowane i tryskające uśmiechem zadowolenia… a więc to był czas wyjątkowej zabawy i dzień radości. W tym szczególnym dniu dzieci z całego przedszkola przygotowały dla pań program artystyczny. Przedszkolaki zaprezentowały wspaniałe występy. Z własną interpretacją, nietypową aranżacją dzieci śpiewały piosenki, tańczyły, odgrywały role i recytowały wiersze. Były życzenia, niespodzianki i kolorowe laurki. A później przyszedł czas na łamigłówki i zagadki dla małej i zdolnej główki… o różnych pracach i zawodach dla pań i panów, jeszcze dotąd przez nas „nieodkrywanych”. A świat bajek ulubionych stał dziś przed nami otworem i chcieliśmy coś tam zmienić lub poprawiać, by na przykład nowy tytuł tam zobaczyć … Zajęcia upłynęły na rozmowach o naszych Kobietach i doszliśmy wspólnie do wniosku, że święto powinno trwać cały rok, bo Panowie powinni dbać o swoje Panie nie tylko w ten jeden dzień. Uroczystość związana z obchodami Dnia Kobiet była także prezentacją swoich pasji i talentów. Przedszkole wspiera młode talenty i stwarza warunki dla ich rozwoju. Święto Kobiet, to doskonały sposób do kształtowania u dzieci nawyku obdarowywania upominkami swoich najbliższych i wyrażania szacunku dla pracy różnych zawodów.

8 marca na  wszystkie dzieci czekała niespodzianka- wyjazd do CHDK na spektakl „Przygody kota- mądrość pokoleń” Teatru Wrocławskiego.  W dniu swojego święta wszystkie dziewczynki i panie usłyszały wiele miłych słów od przedszkolaków, tatusiów,  którzy spisali się na medal! Wszystkie dzieci przygotowały dla swoich mam i koleżanek upominki – laurki, kwiatki, serduszka. Z dziewczęcych buź uśmiech nie schodził przez calutki dzień, a chłopcy zachowywali się jak prawdziwi gentlemani, byli przemili, uczynni i sympatyczni.

Wszystkie panie i dziewczynki dziękują chłopcom, tatusiom i mamusiom za piękne życzenia,
kwiaty i promienny uśmiech…
Relację przygotowała pani Bożenka i Agatka z grupy Skrzatów

„ Zima wokół nas ” to zimowa wystawa prac plastycznych przygotowana przez dzieci z Przedszkola Miejskiego Nr 8, która prezentowana była w Galerii Małego Artysty w Chełmskiej Bibliotece Pedagogicznej. Plastyczne arcydzieła dzieci powstawały podczas różnorodnych zajęć dydaktycznych w przedszkolu. Na wystawie można było obejrzeć efekty pracy małych artystów.